Vrijheid is een huis: gedichtendag 2019

Beste lezer,

Leen me even je oor met aandacht en ernst.
Ik vroeg deze morgen aan Maurits Van Liedekerke (vriend, journalist, dichter, auteur en ereburger van Herne)
of hij mij iets moois kon schrijven voor de gedichtendag van morgen.
Met deze parel is het even stilstaan.
Mijn oprechte dank aan vriend Maurits.

 

Vrijheid is een huis

Vrijheid is een huis met vele kamers,
een ervan mag ik bewonen.
De ramen kijken uit op verre horizonten
vanwaar mensen komen van velerlei komaf.
Sommigen uit landen vanwaar de Drie Koningen kwamen,
maar geschenken brengen zij niet mee.
Of uit landen waar ik ooit woorden in gebaren sprak.

Als ik het huis Vrijheid binnentreed, ontmoet ik gelijken.
Zij begroeten mij zoals ik ze van harte groet.
Zij spreken in Spreuken zoals men mij eerder sprak
op schoolbanken en in donderpreken,
in de Sprookjes van Duizend en een Nacht.
Vandaag vertellen zij over Jezidi’ s, Jemenieten, Assyriërs,
Druzen en andere kinderen uit Tweestromenland.
Zij vormen de bonte stoet achternagezeten
door dezelfde dood die de tuinman ’s avonds halen moest
in Ispahaan.

Moet ik mij verweren tegen, mij verzoenen met de duizenden
die kloppen aan de deur?
In het besef niet langer meer te leven in het heilig nest
dat erfdeel heet,
aanvaard ik geen wereld waarin Vrijheid wordt betaald
met mensenlevens.
Dit is niet het credo dat ik ooit van buiten leerde
en met velen zo vurig aanbad.

En toch blijft van de kamer in het huis dat Vrijheid heet,
de deur altijd openstaan. Zolang Ik leef.

Maar eerst jullie voeten vegen!

© Maurits van Liedekerke
31 januari 1019